Domiński (ed) - Księga Świętej Magii Maga Abramelina B5, Non Imprimatur
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
Święta Magia
Maga Abramelina
spisana przez
Abrahama Żyda
W trzech Księgach zawarta,
z Wprowadzeniem
S.L. Mac Gregor Mathersa
W spolszczeniu
Jarosława Domińskiego,
opatrzona Komentarzem
Non Imprimatur MMIII
Święta Magia Maga Abramelina
Opracowanie: Jarosław M Domiński
Wykorzystano materiały pochodzące z opracowania Bena Rowe`a,
1998
Copyright for the Polish edition and translation
© Jarosław M. Domiński 2003
Ewentualne uwagi i komentarze proszę kierować na adres:
aether@wp.pl
Materiał nie może być rozprowadzany bez zgody
kompilatora, dopuszczalne jest jednak wykonanie
jednego wydruku - na użytek własny.
podstawa prawna Dz.U. 1994r. Nr 24, poz. 83
W
PROWADZENIE
Wprowadzenie
ziś trudno jest już jednoznacznie powiedzieć dlaczego
słynny
„Baedeker”
1
zawiera jedynie trzy, czy cztery
krótkie linijki tekstu, odnoszące się do „Bibliothèque
de l'Arsenal” – jedynie nieliczni angielscy i amery-
kańscy turyści odwiedzający Paryż zaznajomieni są z
tą nazwą, dość rzec, iż zdecydowanie lepiej kojarzone są takie miejsca,
jak „Bibliothèque Nationale”, czy „Bibliothèque Mazarin”.
Wspomniana „Bibliothèque de l`Arsenal”, jak się ją obecnie nazywa,
została założona jako prywatna kolekcja przez Antoine René Voyer
D`Argenson, Markiza de Paulny i po raz pierwszy udostępniona pu-
blicznie 9-tego Floréal
2
, piątego roku Republiki Francuskiej
3
, lub mó-
wiąc bardziej ogólnie wiek temu. Założyciel jej, Markiz de Paulny,
urodził się w 1722 roku, zmarł zaś w 1787, z powodzeniem pełnił
urząd Ministra Wojny, ambasadora w Szwajcarii, w Polsce i w Repu-
blice Wenecji, dopiero w
óźniejszych latach swego życia poś
ęcił się
tworzeniu rzeczonej biblioteki, o której bez przesady można powie-
dzieć, iż jest jedną z najbogatszych znanych prywatnych kolekcji. Zo-
stała ona przejęta przez hrabiego D`Artois, dziś zaś należy do Stanu.
Usytuowana jest ona na prawym brzegu Sekwany przy Rue de Sully,
w pobliżu rzeki, niedaleko Bastylii. Ogólnie szacując zbiory biblioteki
liczą 700,000 druków i około 8,000 rękopisów, wiele z nich o znacznej
wartości. Pośród tych ostatnich właśnie, znajdujemy Księgę Świętej
Magii Maga Abra-Melina
4
, która miała być przekazana przez jej auto-
ra, Abrahama Żyda synowi jego Lamechowi, co warte podkreślenia
jest ona po raz pierwszy wydana dla ogółu odbiorców.
1
„Baedeker” to linia na ów czas niezwykle popularnych przewodników po wszystkich
prawie stronach świata. Wydawcą ich, a zarazem pomysłodawcą był księgarz, Karol
Badeker (1801 - 1859). Pierwszy taki przewodnik zawierający wskazówki dla podróżu-
jących Renem wydany był w Koblencji w 1828 roku.
2
Z francuskiego „kwietny miesiąc”, ósmy dzień we francuskim kalendarzu rewolucyj-
nym.
3
Czyli 28 kwietnia 1797.
4
Pozostawiam w miejscu tym pisownię, jaką stosował Mathers.
Ś
WIĘTA
M
AGIA
M
AGA
A
BRAMELINA
O istnieniu tegoż manuskryptu dowiedziałem się wiele lat temu od
pewnego sławnego okultysty, na krótko przed jego śmiercią, nie tak
dawno zaś uwagę moją zwrócił nań mój bliski przyjaciel, znany fran-
cuski pisarz, mówca i poeta, Jules Bois
5
, który to przez czas jakiś zaj-
mował się zagadnieniami powiązanymi właśnie z okultyzmem. Mój
pierwszy informator powiedział mi, iż osobami obeznanymi z dziełem
byli między innymi Bulwer Lytton
6
i Eliphas Levi
7
. Ten pierwszy
oparł na nim część Sage Rosicrucian M
nour, także część opisu tak
zwanego Obserwatorium Sir Philipa Dervala w „Strange Story” była
w pewnym stopniu przeniesiona i oparta na wskazówkach tyczących
się Magicznego Oratorium, którego opis znaleźć można w Jedenastym
Rozdziale Księgi Drugiej, co więcej w oczywisty sposób także poucze-
nia Mejnour w „Zanoni” do Neofity Glyndona, wraz z próbą pozo-
stawienia go w odosobnieniu, po to by wyruszyć w drogę a później
nieoczekiwanie powrócić, są nad wyraz podobne do tego, co zastosował
Abra-Melin wobec Abrahama, z tą różnicą jednak, iż ten drugi prze-
5
Jules Bois, urodzony w 1871 roku pisarz francuski, zwolennik okultyzmu i ruchu
kobiecego, autor poezji lirycznych i dramatów wierszem.
6
Prawdopodobnie chodzi tu o Edwarda George`a Lyttona - Bulwer, barona Lytton z
Knebworth, angielskiego pisarza (1803 - 1873). Edward Lytton - Bulwer był honorowym
Wielkim Patronem
Societas Rosicruciana in
Anglia, zdobył poczytność powieściami
kryminalnymi i historycznymi. Głośnym było też jego opowiadanie baśniowe „Pilgrims
on the Rhine” (1834). Lytton łączył w nich romantyzm z prądami doby wiktoriańskiej.
Styl jego, choć porywający nie był pozbawiony świadomie wprowadzonej sztuczności.
Jego rozwiedziona z nim żona Rosina z domu Wheeler napisała przeciwko niemu
skandaliczną powieść „Cheveley etc.”
7
Faktycznie nazywał się Alphonse Louis Constant (1810 - 1875) urodził się w rodzinie
ubogiego szewca, pierwsze poważne nauki pobierał w seminarium Saint-Nicolas-du
Chardonnet, później uczył się w wyższej szkole seminaryjnej Saint-Sulpice w Issy, tu
też pod wpływem miejscowego księdza zainteresował się magią. Tuż przed wyświęce-
niem zrezygnował z zostania księdzem. Zbliżył się do idei socjalistycznych, komuni-
stycznych i anarchistycznych epoki, podkreślić jednak trzeba, iż nigdy nie wyrzekł się
wiary rzymskokatolickiej. W 1839 roku napisał swe pierwsze dzieło „Biblię Wolności”,
szybko skonfiskowane ze względu na treści. Dwa lata później publikuje kolejne dwie
prace „Nauki religijne i społeczne” i „Wniebowstąpienie kobiety”, za które spędził
jedenaście miesięcy w więzieniu Sainte-Pelagie. Po wyjściu z więzienia publikuje kolej-
ną książkę „Matkę Boga”, gdzie zdaniem władz kościelnych miłość boską postawił w
zbyt bliskim związku z miłością fizyczną. Podczas rewolucji 1848 jako mówca republi-
kański omal nie zostaje rozstrzelany, staje się to przełomem w jego życiu. Już kiedy w
1839 roku przebywał w opactwie Solesmes miał czas na studia nad pismami starożyt-
nych gnostyków, wczesnych Ojców Kościoła i innymi. Okultystycznym mentorem
Leviego okazał się polski filozof mesjanista Józef Hoene Wroński (1776 - 1853). Pierwsze
dzieło okultystyczne Leviego to „Dogmat i Rytuał Magii Wysokiej”, cztery lata później
wydaje „Historię Magii”, zaś w 1897, po śmierci autora ukazuje się „Klucz do wielkich
tajemnic”. Zasłynąć miał tym, iż w obecności Edwarda Lyttona - Bulwera ewokował
Apoloniusza z Tyany. W okultyzmie upatrywał Levi korzeni wszelkich form religijno-
ści, magię definiował zaś jako tradycyjną naukę o tajemnicach natury, którą przekazują
nam magowie, dzięki której adept zostaje obdarzony względną wszechmocą i może
działać w sposób nadludzki.
W
PROWADZENIE
szedł z powodzeniem przez próbę, podczas gdy Glyndon jej nie podo-
łał. To samo odnosi się w szczególności do eksperymentów, których
opisy znajdujemy w Księdze Trzeciej, także i tutaj autor „Strange
Story” mógł znaleźć inspirację opisując historię życia Sir Philipa De-
rvala, wspominając również o pewnych księgach opisujących okulty-
styczne eksperymenty, z których bohater miał część przeprowadzić i
ku swemu zdumieniu odkryć ich skuteczność.
Jest rękopis Świętej Magii Maga Abra-Malina dziełem niezwykle
rzadkim, egzemplarz, z którego przygotowano niniejsze tłumaczenie
był francuskojęzyczną wersją przygotowaną z oryginalnego hebraj-
skiego tekstu Abrahama Żyda. Styl jego jest typowy dla schyłku sie-
demnastego i początku osiemnastego wieku i jest, jak się wydaje, pisa-
ny tą samą ręką, co inny manuskrypt poświęcony magii - Magia Pica-
trix
8
, który także możemy odnaleźć w „Bibliothèque de l`Arsenal” Nie
słyszałem jednak o żadnej innej kopii owego dzieła, nie znalazłem go
nawet w zbiorach British Museum, którego ogromną kolekcję manu-
skryptów poświęconych okultyzmowi bardzo gruntownie przestudio-
wałem, co więcej, chciałbym podkreślić, iż nie spotkałem się też z żad-
nym tradycyjnym przekazem potwierdzającym istnienie tejże księgi
9
.
Z tego też powodu jest mi niezmiernie milo złożyć na ręce angielskich,
a w szczególności amerykańskich badaczy okultyzmu dzieło magiczne
o nieocenionej wprost wartości, z punktu widzenia tejże dziedziny.
Manuskrypt podzielony jest na trzy części, każda z nich opatrzona
jest odrębną stroną tytułową otoczoną prostym motywem dekoracyj-
nym, wyrysowanym czerwono czarnym inkaustem, motyw ten po-
zbawiony jest jednak znaczenia symbolicznego i w oczywisty sposób
jest dodatkiem umieszczonym tutaj przez sumiennego kaligrafa, który
dzięki temu chciał nadać stronom owym wrażenia czystości i komplet-
ności. Słowa widniejące na stronach tytułowych są identyczne
„Livre
Premier (Second lub Troisième, odpowiednio) de la Sacrée Ma-
gie que Dieu donna à Moyse, Aaron, David, Salomon et à
d’autres Saints Patriarches et Prophetes qui enseigne la vraye
sapience Divine laissée par Abraham à Lamech son Fils traduite
8
Prawdopodobnie ręką Gio Peccatricx Maga, autora licznych manuskryptów poświę-
conych magii. Sama księga
Picatrix
jest z najstarszych łacińskich
grimoires
. Przetłuma-
czony z greki w 1256 roku przez Alfonsa Mądrego, króla Kastylii, jest kompendium
arabskiej magii hellenistycznej, a zarazem podręcznikiem, z którego korzystali wszyscy
późniejsi autorzy, w szczegółowy sposób omówiona jest w nim idea człowieka mikro-
kosmosu, w którego możności jest wpływ na rzeczywistość makrokosmos, za sprawą
zmian dokonywanych w sobie samym.
Dzieło to jest niezwykle ważne także i dla tej
przyczyny, iż jest ono w zasadzie wolne od wpływów chrześcijańskich.
9
Krótko po tym jak napisałem te słowa, dowiedziałem się przypadkowo o tym, iż część
jego, a być może i całość znajdować by się miała także w Holandii.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]